Wonen er aan de Côte echt Nederlanders die hulp nodig hebben?
In voorgaande columns heb ik min of meer anekdotisch geschreven over enkelen van de honderden in Zuid-Frankrijk wonende Nederlanders die het Ondersteuningsfonds sinds 1967 heeft geholpen en over bizarre aanvragen die zijn afgewezen. Deze keer beschrijf ik de recente activiteiten van het fonds. Het volledige jaarverslag en de financiële verantwoording kunt u terugvinden op de website www.nederlandsondersteuningsfonds.fr, waar u veel meer informatie over het fonds kunt lezen.
In het afgelopen jaar verleende het Ondersteuningsfonds steun aan acht individuele cliënten, een echtpaar en twee gezinnen. De bestuursleden van het fonds hebben het afgelopen jaar gezamenlijk ruim …. uur aan hulpverlening besteed.
Zes cliënten ontvangen maandelijks financiële ondersteuning en in een aantal gevallen is incidenteel financiële steun verleend. De cliënten van het fonds ontvangen op hun verjaardag een vast bedrag en in de maand december een kerstgift, waarvan de hoogte afhankelijk is van de individuele omstandigheden. Uitgangspunt bij het bepalen of (financiële) hulp wordt verleend is de vraag of een beroep kan worden gedaan op de Franse of Nederlandse overheid dan wel familie van de aanvrager. Alleen als andere hulp niet voorhanden blijkt, verleent het Ondersteuningsfonds hulp, financiële bijstand wordt verleend op voorwaarde dat een schuldbekentenis wordt ondertekend. De inzet van het fonds is erop gericht cliënten zodanig te begeleiden, dat zij op termijn weer op eigen benen kunnen staan.
Voor een tweetal cliënten betaalt het fonds al een aantal jaren de mutuelle, de aanvullende ziektekostenverzekering.
Incidenteel werd financiële bijstand verleend aan cliënten die vastgelopen waren in de ambtelijke molen en daardoor tijdelijk geen uitkering ontvingen.
Voor één cliënt werden tandartskosten vergoed.
Evenals in voorgaande jaren worden de kosten van fysiotherapie en de studiekosten van de zoon van een cliënte betaald. Deze cliënte heeft inmiddels een nieuwe
baan gevonden en kan bijna weer op eigen benen staan.
Een oudere dame met gezondheidsproblemen, die na het overlijden van haar echtgenoot geen andere keuze had dan terugkeer naar Nederland, is geholpen met de administratie en organisatie van haar terugkeer, waarna zij naar Nederland is verhuisd.
Ook voor een andere cliënt, die door omstandigheden de Franse taal niet machtig is, wordt geprobeerd terugkeer naar Nederland mogelijk te maken.
Het Ondersteuningsfonds ondersteunde evenals in voorgaande jaren een alleenstaande moeder van twee kinderen, die beiden gezondheidsproblemen hebben.
Onder andere de kosten van de cantine en naschoolse opvang worden betaald. Aan de vrouw is een lening verstrekt voor de financiering van een betrouwbare tweedehandsauto, waardoor zij gemakkelijker naar haar werk kan en de noodzakelijke ziekenhuisbezoeken minder tijdrovend zijn.
Een heer op hoge leeftijd is door het fonds bijgestaan in een juridisch geschil. Hij heeft de langlopende zaak uiteindelijk gewonnen en de zaak is nu definitief afgesloten.
Een ouder echtpaar met gezondheids- en financiële problemen dreigde uit huis te worden gezet. Het fonds heeft dit voorkomen door met de huisbaas te onderhandelen en financiële hulp te verlenen. Helaas is de echtgenoot onlangs overleden. Voor de vrouw, wier gezondheid te wensen overlaat, wordt naar passende woonruimte gezocht.
Een in het achterland wonende bejaarde dame, die afhankelijk was van hulp van derden, kon dankzij het fonds een woning in het centrum van een plaatsje in de omgeving betrekken. Tot haar overlijden in januari 2025 kon zij daardoor weer bijna volledig zelfstandig haar dagelijks leven leiden.
Voor al deze mensen is de hulp van het Nederlands Ondersteuningsfonds belangrijk, niet alleen in financiële zin maar ook als ‘steuntje in de rug’. Het antwoord op de vraag of aan de Côte Nederlanders wonen die (financiële) hulp nodig hebben is dan ook ‘Ja, die zijn er’. De jaarlijkse bijdragen van de trouwe donateurs van het fonds maken het mogelijk dat de bestuursleden van het fonds, die geen enkele compensatie ontvangen, hun werk kunnen blijven doen.
